–over kleine meisjes die groot worden, ook als ze nog klein zijn- ‘Dus ze heet eigenlijk niet Max.’, de moeder van Magalie’s klasgenootje Saar kijkt me vragend aan. ‘Nope. Ze heet Magalie. Maar wordt vanaf haar geboorte al Max genoemd. Als roepnaam. Zo stond het ook op haar geboortekaartje.’. Magalie slaat haar armpjes om mijn…
Tag: bewustalleenstaandemoeder
‘Nou, gewoon met dat roze mes.’
– en waarom ‘adem in, adem uit’ een lifestyle is – Ik loop nietsvermoedend de keuken in. Op dat ‘nietsvermoedend’ kan ik niet voldoende nadruk leggen. En door. Nietsvermoedend dus. Om mijn dochter met een keurig afgesneden stuk taart op een bordje aan het aanrecht te zien staan. Op dat wiebelige krukje waar ik gemiddeld…
‘Ik meer van jou.’
– en waarom het waarschijnlijk evenveel is – Quint stapt uit de bakfiets, pakt zijn rugzak en draait zich naar me toe voor een kus. ‘Nope, ik meer van jou.’, fluister ik. Hij stapt richting het hek van de school. Een no nonsense ‘Ik meer van jou.’ fladdert achter hem aan. ‘Wil je een kus,…
‘Dus. Dat.’
en waarom stopwoordjes af en toe best de lading dekken ‘Je weet toch dat je een stopwoordje hebt?’ Het is vuilnisophaaldag. En ik loop – de kids net naar school gebracht – met twee vuilniszakken met geel ‘KOMO’-logo te zeulen. En bel met Bas. We noemen dit ‘Vuilnis en Bas’. Zo is er ook ‘Hollen…
‘Mam, ik ben echt mooi.’
– en waarom transgenerationeel trauma doorbreken een werkwoord is – Max staat voor de grote passpiegel in mijn slaapkamer. De spiegel kocht ik jaren geleden voor ons vorige huis. Voor boven de schouw. In het huis waar we nu wonen staat de schouw vol met legoknutsels, foto’s en souvenirs van mooie reizen. De passpiegel verhuisde…
‘Fifty shades of blue.’
en waarom dit dus niet over een boek gaat Ik tuur met mijn hand boven mijn ogen naar het groepje meeuwen dat op de rots iets verderop aan het vergaderen is. Achter de vliegende ratten (Max’ woorden – al gaf ik haar de voorzet) laat de Adriatische Zee meer tinten blauw zien dan ik wist…
‘Mag ik de klutser even?’
en andere termen die hier in huis heel goed werken Ik pak gedachteloos de garde uit de emaille pot naast het fornuis (ooit gekocht op een marktje op Ile d’ Oleron) en geef deze aan Max. De pollepel die ze aanvankelijk gebruikte om in de pan met saus te roeren voldeed duidelijk niet. Met de…
‘De Leeuw, de Blikken man en de Vogelverschrikker’
en waarom Dorothy niet langer in Kansas is ‘Toto, we’re not in Kansas anymore.’ Vriendinnetje Saar kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen over haar wijnglas aan. ‘Je bent wat niet meer?’ ‘In Kansas.’ Ik wijs op mijn oranje sandalen. Ze zijn weliswaar niet knalrood zoals Dorothy’s magische stappers, maar close enough voor een verwijzing naar de…
‘Mijn haar waait!’
– en waarom de wereld door de ogen van mijn kinderen zoveel vrijer is- Ik trap de bakfiets stilletjes vloekend door de windtunnel die de Laan heet. Over het stuur gebogen. Wind vol in het snaveltje. Haar door de miezer aan mijn wangen geplakt. Ik geef mezelf een pluim omdat ik de regenhuif gisteren van…
‘Mam! Ronnie heeft mijn tekening opgegeten!’
– en waarom een robotstofzuiger toch een goed idee is – ‘Mahaaaam!’ Send. Ik gooi de e-mail waar ik aan zat te werken over de schutting en loop de trap af – in de richting van de uitroepen van mijn dochter. ‘Stomme Ronnie!’. ‘Post-apocalyptische chaos’ dekt bij lange na niet de lading van wat ik…