– en waarom je de zin niet altijd correct hoeft terug te geven – Ik kijk op van mijn bord met porridge. Schotse porridge met een toef suiker. Ik ga er al jaren goed op. En vandaag een jaartje extra. Ik tik nu officieel level 41 aan. Magalie kijkt haar broer vragend aan. Een half…
Tag: bewustalleenstaandemoeder
‘Pak gewoon iets scherps en beuk het in.’
– en waarom een zachte handschoen niet altijd de beste optie is – Ik kijk opzij. Magalie staat op haar teentjes om in de pan met gehakt te kijken. In mijn linkerhand heb ik een blik kidneybonen. In mijn rechterhand het afgebroken lipje om said blik open te krijgen. En ik vraag me lachend af…
‘Doortrekken is hier in huis blijkbaar volledig optioneel.’
– en waarom ‘Pick your battles’ een lifestyle is – ‘Chris!’ Proestend probeert Bas te voorkomen dat zijn koffie zich richting luchtpijp verplaatst. Althans, zo klinkt het door m’n oortjes. ‘Wat een varkens.’ Hij heeft een punt. Wel lieve varkentjes overigens. Maar ik ben lichtelijk bevooroordeeld. Aangezien ik said varkentjes gebaard heb. Ik trek de…
‘I’ve got a blank space, baby and I’ll write your name.’
– over opgroeien in the Era of Taylor Swift – Luidkeels meezingend danst Magalie door de keuken. Etenstijd staat hier gelijk aan samen koken en dus aan keukendansen. Het leven is te kort en te leuk om niet door de keuken te zwieren. Feit. De deal is dat Quint en Magalie om de beurt een…
‘’Eén tel, ik moet even iets managen.’
– en waarom het nooit maar een tel duurt – ‘Heet het toevallig, Magalie?’, is Bas’ droge reactie vanaf de andere kant van de lijn. Ik loop richting het geplons dat uit de keuken komt. En tref daar – op dat beruchte zwarte klapkkrukje – mijn dochter aan. Aan het aanrecht. De gootsteen heeft een…
‘Het enige zwarte hier in huis is mijn ziel.’
– en waarom donkere humor een ideaal coping mechanisme is – Elisabeth lacht en kijkt me vanaf de bank aan. ‘Wow. Ik zei alleen maar dat ik liever geen zwarte thee heb.’ Ik loop richting keuken om de waterkoker aan te slingeren. En zet de verse muntthee alvast naast de theepot. Zo’n ouderwetse. Met een…
‘Als ik 16 ben ga ik bij mijn broer wonen.’
– en waarom mijn zoon dat niet zo’n goed idee vindt – Ik zet de gaspit lager en kijk Magalie aan. ‘Nou, ik gok van niet.’ 3, 2, 1. ‘Mahahaaaaaaam!’ Het kleine stuk kwikzilver naast me springt op m’n rug. Om zich er vervolgens weer vanaf te worstelen. Context voor de lezer. Het gaat over…
‘Ik weet niet of ik houden van nog in me heb.’
– en waarom liefde anders is wanneer je kinderen hebt – Het voetgangerslicht wisselt naar groen en Emma en ik hollen de weg over. Rechts en weer links – richting de rivier. Het pad langs de rivier gaat door de bossen en langs weilanden. De backdrop van ons wekelijkse rondje hardlopen. Een rondje dat niet…
‘Hij doet het nog, mama!’
–en wat mijn kinderen nog meer over onze geriatrische kat te zeggen hebben- Magalie loopt de keuken in. ‘Frits leeft nog.’ Frits is onze geriatrische Brits Korthaar. De (gecastreerde) Kater Familias. 17 jaar oud. En nog net zo zacht als hij als kitten was. Frits en ik zijn huisgenoten sinds een maand voor mijn afstuderen…
‘Je had ook boswachter kunnen worden.’
–en waarom ook moeders nog naar school gaan- Ik kijk op van het opengeslagen wetboek dat voor me ligt. Magalie kijkt me vanaf de andere kant van mijn werktafel aan. Haar hoofd in haar handen en haar ellebogen leunend op een stapel ordners. Ik knik. ‘Ja, dat had gekund.’. Een carrière buiten klinkt op het…