en waarom heel even op vliegtuigmodus het hoofd af en toe kan resetten
‘Ah Chris, houd op met me. Die kan ik niet meer horen. Ik kan m’n Instagram niet opengooien of er is wel een of andere influencer die met een koffertje door het gangpad van de eerste de beste city hopper naar Marbella stampt en aankondigt geen feelings te catchen. Om zich vervolgens te bezatten en met haar flamoes op de eerste beste pretstok te vallen.’ Bas vindt er duidelijk iets van. Volledig in character. Ik hoor hem aan de andere kant van de lijn een slok koffie nemen. Om vervolgens zuchtend te verklaren dat hij me de wereld gunt.
Maar ik vind er ook iets van. ‘Nou, het dekt wel de lading. Dus. Dat.’ Nog een zucht. ‘Over dat stopwoordje van je moeten we het nog een keer hebben. Met je ‘dus dat.’. En ja, die catchphrase met je flights en feelings dekt wel de lading. Maar Chris, kom op joh. Dat weghollen van je. Twee maanden geleden dacht je het in Japan wel op te lossen en nu in Kroatië. What’s next? De effing Galapagos eilanden?’ Ik lach. Het is eigenlijk Ibiza. En een VW camper door de Zwitserse Alpen. Heel eerlijk, hij heeft niet alleen een punt, maar vriendinnetje Emma zei me hetzelfde. Nou ja, bijna dan. Zelfde strekking. Ik moet die twee niet samen in een ruimte hebben. Dat voelt gegarandeerd als een interventie.
Ik vind er nog steeds iets van. ‘Ok. Maar even – Japan was effing briljant. De kids wilden al heel lang. En ik kwam heel chill terug. Kids genoten, ik genoten, en dat feelingsgedoe was verdwenen. Als sneeuw voor het land van de rijzende zon.’ Ik klop mezelf op de borst voor die werkelijk hilarische woordgrap. ‘Chris, zit je jezelf nu op je borst te kloppen? Flikker op met je rijzende zon.’ Kak. Ik ken Bas’ geluiden, maar hij die van mij inmiddels ook. ‘En nee, dat ‘feelingsgedoe’ was niet verdwenen. Je had zitten struisvogellen waardoor het tien keer zo hard terug kwam. Tien keer zo hard! Good luck met die berg poep die je nu op kunt schoffelen. Mevrouw meester.’ Ik open mijn mond om te reageren. ‘Nee, ik maak mijn verhaal even af. Verdorie Chris, je bent effing hoogopgeleid, je frontale kwab is volledig ontwikkeld en in elk ander deel van je leven regel je het wel. Maar dit – jullie gedragen je als een stelletje net zindelijke kleuters. En met dat gestruisvogel moet je echt kappen.’ Bas is hoorbaar geïrriteerd. Wat op mij een averechts effect heeft. Ik voel een lach omhoog borrelen. ‘CHRIS!’ Ik klap dubbel. Ik hoor Bas’ zucht aan de andere kant. Uit z’n tenen. ‘Ben je klaar, Chris?’ Proestend reageer ik met ‘Ik. Weet. Dat. Je. Gelijk. Hebt.’ Ik adem diep door om de volgende lachronde te stoppen. ‘Maar I’m living…’ Bas kapt me af. ‘Chris, als je nu ook nog gaat roepen ‘I’m living for the plot’ bel ik je pas terug als je eens even heel hard over je acties hebt nagedacht.’ Ik klap weer dubbel. ‘Serieus. Hoe je tijd hebt gehad om naast de kids, werk en elke effing avond Grotius zo’n epische puinzooi van je liefdesleven te maken is het raadsel van de eeuw.’ Ik veeg de tranen (van het lachen) onder mijn ogen weg en adem nog een keer diep door. ‘Je hebt gelijk, Bas. Maar iets anders dan een week in de zon op een eiland zitten kon ik gewoon even niet bedenken. En de kids willen in zee zwemmen. En zon.’ Weer een zucht. ‘Ja, dat nadenken gaat je de laatste tijd lekker af, hè?’. Ik voel het sarcasme via m’n oordopjes mijn oren binnendruipen. ‘Maar een week niets klinkt wel als een goede zet.’ En daar is de Bas die me de wereld gunt. Na een rondje tough love. ‘Maar Chris, als je die hele feelingsbende die week niet in je Whatsappgevangenis flikkert hebben we issues. En dan bedoel ik de hele feelingsbende!’ Ik ‘hmm hmm’ in volledige agreement. Daar is die tough love weer.
Een week later zitten Bas en ik over een weer te spraakmemoen (dat is een woord). Hij vanuit het midden van Nederland, ik vanaf mijn ligbedje aan de Adriatische Zee. Quint en Max zijn vlak voor mij druk in de weer met een verzameling heremietkreeftjes. Ze krijgen allemaal een naam. Ik hoop dat ze vervolgens weer vrolijk doorleven in het water en niet droogkoken op de hete rotsen. Ik geef mezelf nog vijf minuten voordat ik aan operatie ‘red de heremietkreeft van uitsterving’ begint. Bas heeft me bijgepraat en -gefotot over de dagen samen met zijn liefde en zijn jongste. Ik heb hem net bijgepraat over het nu. En hoe vliegtuigmodus en afstand mij goed doen. De zaken in perspectief plaatsen. Me eraan herinneren wie ik ben. En hoe ontzettend gelukkig ik ben met hoe mijn leven nu is. Bas reageert met een korte, maar heel veel zeggende ‘Ben trots op je, Chris.’ Ik glimlach en like zijn bericht, om vervolgens mijn telefoon terug te stoppen in de strandtas zodat ik mijn waterschoenen (dit seksloze schoeisel is aan de Adriatische kust geen luxe) aan kan trekken en de zee in kan klauteren (iets met rotsen).
Nog een week later app ik hem wederom vanaf een ligbedje. Maar nu vanaf het dakterras van een hotel in Ibiza-stad. Waar lief vriendinnetje Anna naast me in de zon ligt te dutten na een avond in de Ushuaia. Terwijl de Amerikaanse expats achter ons aan het pregamen zijn. En weer een week later vanuit een VW camper in de Zwitserse Alpen – aan de voet van de Eiger. De kids zijn met de campingafwas in de weer. Ik warm de kaasfondue op op een gasbrander voor de camper. Geef mij een Safari Chef 30 en ik zet je een sterrenwaardig diner voor – of iets dat erop lijkt. De zomervakantie 2023 is een kleurrijke verzameling.
Om vervolgens nog een week later via FaceTime bij te praten. Als vanouds. Een uur lang van links naar rechts, van onder naar boven, van filosoferen naar buikpijn van het lachen. Kramp in mijn kaken. Proestend dubbelgeklapt. ‘En hielp het? Drie weken weghollen?’ Pauze. ‘Oh nee, we noemen het ‘catching flights’. Het sarcasme sijpelt er wederom vanaf. ‘Ha. Ha. En mwah. Je neemt jezelf mee.’ State ik the obvious. ‘Klinkt alsof de kids niet het enige leuke gezelschap waren dat je meehad.’ Vult Bas aan. ‘Uh huh.’, glimlach ik. ‘Daar moest ik weer even aan herinnerd worden.’ Bas lacht. ‘Ik bedoel dus dat je zelf leuk gezelschap bent.’ Ik proest. ‘Ja, Bas, die snapte ik.’ En lach. Ik heb lieve vrienden. Dus. Dat.