-en andere gedachtes die bij je opkomen als je online zaad bestelt –
*een vrijdagavond in januari 2013*
‘Chris! Nee joh. Doe niet zo gek.’ Mijn buurvrouw/goed vriendinnetje/voice of reason kijkt me verbaasd aan.
‘Nee echt. Geen geintje. Kijk dan. Je kunt zelfs filteren op voorkeuren. En het winkelmandje heeft de vorm van een kinderwagen. Het is gewoon een webshop. Voor sperma. Met als slogan ‘It’s a Viking!’. Briljant gevonden trouwens.’
Ik neem een slok wijn en scroll verder door de lijst met donoren op de website van de Deense zaadbank die mij door de fertiliteitskliniek hier in Nederland is aangeraden. In vino veritas. Laten we hopen dat we vanavond in de vino niet alleen de waarheid maar ook de perfectly imperfect donor vinden.
‘Kun je ook zoeken op foto’s? Dark, tall, handsome? Die categorie.’ Buuf ziet het duidelijk als een snoepwinkel. ‘Ha. Geestig. Build a Baby Daddy.’ Buuf lacht. Als ik naar de lijst met potentiële donoren kijk, gaat dit een exercitie worden waar de gemiddelde marinier van onder de indruk is.
Ik scroll even. Aha, kijk, als je een x-bedrag bijbetaalt, kun je kinderfoto’s van de donoren zelf inzien. Naast de omschrijving van hun uiterlijk in het profiel. Plus een overzicht van de medische historie en predisposities van niet alleen de de donoren, maar ook van hun familie in rechte en zijdelingse lijn. Lijkt mij vrij belangrijk en lijkt me dat x-bedrag wel waard. Voor het bedrag waarvoor ik anders twee sushi rolls bij de sushibar op de hoek haal, heb ik nu een berg aan extra informatie over de donoren op mijn scherm.
‘Die is leuk!’. Buuf begint er duidelijk lol in te krijgen.
Ik kijk op van het scherm. Buuf doelt op de kinderfoto van een donkerharige donor. Side note: de corduroy tuinbroeken en pagekoppies waren in de jaren ‘80 duidelijk niet alleen in Nederland hip. Buuf protesteert als ik de foto wegklik. ‘Niet om het een of ander, lieverd, maar als mijn – fingers crossed – toekomstige kinderen maar één ouder hebben, vind ik het wel belangrijk dat ze zich daar qua uiterlijk mee kunnen identificeren. Ik doe dit voor het eerst en heb er nul verstand van, maar dat lijkt mij op zich wel handig. En met mijn rode haar, blauwe ogen en lichte huid, gaan we dus maar niet voor een semi-Italiaanse dekhengst. Maar, kudos voor het meedenken.’, zeg ik knipogend. Buuf lacht. ‘Point taken.’, knipoogt ze terug.
Dus we scrollen. En we scrollen. Donor na donor valt af. Maar twee uur later is er dan ineens donor C. Qua karakter een match met het mijne. Medische checklist matcht ook. Goed interview. Doneert vanuit altruïstisch oogpunt. Heeft rossig haar en blauwe ogen. Geen anonieme donor (zodra het oudste kind 16 jaar is, wordt de naam van de donor doorgegeven). ‘Nou. Ik ben fan!’, zegt Buuf. Ik ben het volledig met haar eens.
Add. To. Cart!