– en andere pareltjes die mijn kinderen de wereld in helpen –
Ik draai me om. Ho. Stop. Wacht even. Uhhh, wat?
Mijn zoon, Quint, staat op het schoolplein met een vriendje te praten. Zijn zusje, Max, staat er wild knikkend naast. Ze zijn het duidelijk eens (op zich positief – in dit geval tel ik mijn zegeningen).
Ok, maar toch even iets dichterbij. Het betreffende vriendje had blijkbaar ook vragen, want ik hoor Quint zijn verhaal herhalen. Ik maak voor mezelf de inschatting wat de kans is dat ik straks zijn moeder aan de telefoon heb.
Quint: ‘Nou, als je een papa en een mama hebt, heeft de mama een eitje en de papa geeft haar dan een zaadje. En als je dat eitje en zaadje samen doet krijg je een baby. Ik heb geen papa: mijn mama heeft het zaadje gewoon gekocht. Dan kan dus ook.’
Ok, kiddo. Niets van gelogen. Helemaal waar. Lekker direct en ongecompliceerd ook: punten, houd ik van. Maar hoe dit valt bij een 8-jarig kind?
Vriendje: ‘Oh, da’s wel handig. Heb jij nog Pokemonkaarten mee? Ik wil ruilen.’ Ok. Zo gemakkelijk gaat dat dus als je 8 bent. No worries. Crisis averted. En weer door.
En de mama die dat zaadje gekocht heeft (nou ja, feitelijk meerdere zaadjes) ben ik. Christel. 39. (Bewust Alleenstaande) Moeder van Quint (
en Max (6). Jurist (bijna advocaat-af, na ruim 13 jaar in dat vak). Bakfietsmoeder pur sang. Nou ja, BAkfietsMoeder. Met de BAM van Bewust Alleenstaande Moeder. Vindt leven in de breedte minstens zo belangrijk als leven in de lengte. En Quint, Max en ik maken dingen dus bij voorkeur niet groter en ingewikkelder dan dat ze zijn. Dat zaadje is inderdaad – heel simpel – gewoon gekocht. Online. Add to cart. Maar daarover volgende week meer.